ZABIĆ KONSUMPCJĘ ZANIM ONA NAS ZABIJE!!!

Jeszcze trochę postraszę i ponarzekam bo tak mi to dobrze robi, że nie mogę się powstrzymać. Taki swojego rodzaju onanizm.
Jadę tramwajem a koło mnie młody koleś nerwowo wpatruje się w smartfona. Wygląda jakby nie kontaktował za bardzo z rzeczywistością. W końcu pyta kogoś o jakąś ulicę i na następnym przystanku wysiada cały czas wgapiając się w ekran telefonu. Nie rozgląda się i widać po nim, że prowadzi go nawigacja. Nic innego go nie interesuje. Nie patrzy na tabliczki z nazwą ulic, okolica, ludzie, za to gapi się jak sroka w kość w swojego przewodnika po mieście i chyba też po życiu w ogóle. Bez tego urządzenia zdaje się, że nie potrafiłby wsadzić nawet swojego ptaszka pani ptaszkowej, bo nie trafiłby tam bez nawigacji. Nawigują nas wszyscy. Podpowiadają, couczują, terapiują, prowadzą za rączkę, byle tylko nie zostawić nam możliwości samodzielnej egzystencji na własny rachunek. 
Dlaczego? To jest dobre pytanie! 
Jedni mówią, że to najbogatsze elity tego świata chcą z nas zrobić idiotów zdolnych tylko do roboty żeby powiększać jeszcze bardziej ich majątek a inni twierdzą, że my sami leniwiejemy intelektualnie z ogólnego dobrostanu i braku wyzwań np. wojen. 
Jaka jest prawda  tak naprawdę nie wiadomo. Prawdopodobnie nikt nad tym nie ma już kontroli i ludzkość sama siebie prowadzi na  manowce. Są tacy, którzy przygotowują się do kataklizmu zaopatrując się w bunkry, inni idą w jakieś poronione mistyczne idee. Najgorsi zachowują się tak jakby świat miał się zaraz skończyć i idą w histeryczną konsumpcję. Ci rzeczywiście mogą rozpierdolić ten padół sprawniej niż niejedna bomba atomowa. 
Tych właśnie trzeba leczyć, edukować, wsadzać do psychiatryków bo to jest najprawdziwsze zagrożenie dla ludzkości i planety, która na ich zachcianki wkrótce nie wydoli. Tylko jak to zrobić skoro cała ekonomiczna filozofia tego świata polega na dopieszczaniu właśnie tej kategorii idiotów? 
Nie chwaląc się już dwadzieścia lat temu wieszczyłem upadek tego grajdołu, kiedy wybrałem się z szanowną małżonką do sklepu aby nabyć czajnik elektryczny. W trakcie długiego namysłu, który model będzie odpowiedni, policzyłem wszystkie egzemplarze stojące na półkach. Pamiętam do dzisiaj bo to mną wstrząsnęło nad wyraz [o kurwa!], to był ten wyraz. 
Czajników było 32. Różnych.
Powiedziałem wtedy znamienne słowa.
"To wszystko musi kiedyś pierdolnąć" 
I to kiedyś, właśnie nadchodzi, niczym zapowiadany od kilku dni złowrogi pustynny pył z Afryki, który zapowiada oczekiwany z niecierpliwością armagedon. 
pozdro.drm