Ślimak, co ty kurwa narobiłeś?!

Cześć.
Przebywałem ostatnio gdzieś tam, w ostępach  i oczeretach. Nudząc się trochę  w obcym domu, sięgnąłem po ciemaku po książkę stojącą na półce, w towarzystwie co najmniej stu innych. Wynik był zaskakujący. "Placówka" - Bolka Prusa. Ostatni kontakt jaki z nią miałem, to było chyba jeszcze w szkole podstawowej. Już miałem odłożyć ją na półkę, kiedy przeleciało mi przez głowę, że to może wcale nie przypadek! Zacząłem ją wyrywkowo przeglądać żeby się o tym przekonać i rzeczywiście trafiłem od razu na ciekawy fragment, ilustrujący stosunki damsko - męskie w tych dość odległych czasach. Odległych, ale nie znaczy to, że traktujący o zgoła nieaktualnych problemach w tym zakresie. Otóż wynika z tych kilku przykładów, które za chwilę przytoczę, że kobitki nawet te dwieście lat temu, były nieustającym źródłem utrapienia dla facetow.
Ale nie tylko! Z lektury tej wynika również, że tak jak i dzisiaj, były one również siłą napędową przemian i postępu. Przykład? Proszę bardzo. Ślimak, mąż Ślimakowej użala się nad sobą, a powodem jest jego własna baba :
" Jezu miłosierny, jaka to twarda kobieta! Ona jeszcze napędzi go kiedy do siania koniczyny albo do robienia nawozów!"
Rzeczywiście horror!
Następny fragment pokazuje, jak niewiele się zmieniło w kwestii stosunku kobiet do swoich facetów w chwilach napięć emocjonalnych czyli kłótni.
" Idź na gnojowisko albo do chlewa, bo tam twoje właściwe miejsce!" - tak zwraca się Ślimakowa do mężusia. Skąd my to znamy?
Mores, jaki mimo wszystko czuje Ślimak do małżonki ilustruje ten kawałek:
" Kupujesz tę łakę bez poradzenia się żony" - pyta się Ślimaka dziedzic.
" Kiej bez żony nieładnie" - odpowiada rozsądnie chłop.
Pantoflarz! - chciałoby się wykrzyczeć, ale ile razy my sami zasłaniamy sie w krytycznych sytuacjach naszymi żonami?
A tu Ślimakowa jedzie po bandzie krzycząc w złości na męża, który maże się jak dzieciak:
" To taki z ciebie chłop i gospodarz, że zamiast sam co wymyślić, mnie, babie serce odbierasz? Nie wstyd tobie dzieci, żebyś siedział na ławie i przewracał oczami jak nieboszczyk zamiast co poradzić?! Żebym miała trupem paść, nie dam sobie ani dzieciom zrobić krzywdy! No, co tu siedzisz i patrzysz się na mnie jak baran?! - kończy tę płomienną tyradę, a pod jej wpływem Ślimak odzyskuje inicjatywę i rusza do ostatniego boju, który oczywiście przegrywa.
A kiedy po wielu perypetiach, po śmierci żony,  Ślimak popełnia ten sam błąd i żeni się jeszcze raz, co prawda z bogatą wdową, ona ztruwa mu życie, mówiąc, że był żebrakiem, a teraz tylko jej zawdzięcza majątek.
Uff.. Kiedy już po lekturze doszło do mnie, że " Placówka" to lektura szkolna, włos mi się zjeżył na nabiale!
Przecież te chłopy zahukane, bidoty niedorobione nie biorą się z kosmosu! Jeśli już w szkole dowiadują się kto tak naprawdę trzyma pilota w ręku, to nie ma się co dziwić, że od panienek wolą kolegów, piwko i  komputer.
Serdecznie Was pozdrawiam.drm